Zeszyty Maryjne 2(158) marzec-kwiecień 2024

Zeszyty Maryjne 2(158) marzec-kwiecień 2024

 Z Maryją, na drodze krzyżowej i w radości Zmartwychwstania

Do rąk naszych Czytelników oddajemy wielkopostny numer „Zeszytów Maryjnych”, który w bieżącym roku wprowadza nas w radość Zmartwychwstania Pańskiego. Nie zatrzymujemy się zbyt długo na Golgocie, bo bliski jest poranek zwycięstwa i chwały Zbawiciela. Schodząc z miejsca ukrzyżowania, Maryja już żyła nadzieją spotkania ze Zmartwychwstałym. Ta Jej radość i nas ponagla do zjednoczenia z Chrystusem w chwale nieba.

W szkole Maryi, bo tym jest lektura „Zeszytów Maryjnych”, poznajemy Matkę Zbawiciela, by od Niej uczyć się miłości dla Chrystusa i wierności Jego słowom. Wpatrzeni w oblicze Tej, która jest najwspanialszym arcydziełem Stwórcy, pielęgnujemy w sobie piękno, którego Dawcą jest Bóg: piękno łaski i cnót. „Zeszyty” inspirują, by na wzór Maryi każdego dnia, na drogach codzienności żyć wiarą paschalną, o której tak pisze Danuta Mastalska w bieżącym numerze: „Maryja, podążając za Zbawicielem w takiej wierze, stanęła wreszcie pod Jego krzyżem, uczestnicząc w  Ofierze Baranka Paschalnego. Tym samym był to kulminacyjny moment dla Jej paschalnej wiary. Tutaj bowiem dotyka Ją najboleśniejsza z prób dla Jej wiary. Najboleśniejsza i najciemniejsza. Maryja przecież nie wszytko teraz rozumie, a Jej miłość macierzyńska nie potrafi się pogodzić z nieopisanym barbarzyństwem, okrucieństwem męki i śmierci jedynego Syna. Patrząc tylko po ludzku, mogłaby zachwiać się w wierze i kierować ku Bogu swój gorący sprzeciw.

            Jednak Maryja nie czyni tego, ale w swej paschalnej wierze jest gotowa przyjąć, pogodzić się z tą straszliwą, a zarazem odkupieńczą Ofiarą, i rzeczywiście się godzi – powtarza swoje fiat wypowiedziane kiedyś Bogu. Czyni to, pomimo iż jest to dla Niej godzina ciemności, ofiara z potrzeby zrozumienia do końca tego, co się wydarza; ofiara macierzyńskiego Serca. To jest najgłębsza pascha Jej wiary. Wiary, która jest zarazem zawierzeniem Bogu i wydaniem się Mu we wszystkim na dobre i złe. Z pełną zgodą ufającego Serca, z nadzieją pokładaną w Nim do końca mimo wszystko, a nawet tym bardziej w godzinie ciemności, w „umieraniu” Jej Serca pod krzyżem. Jednakże, tak jak Pascha Chrystusa została zwieńczona Zmartwychwstaniem, tak paschalna wiara Maryi w niej święciła swój tryumf, doświadczenie radości i szczęścia”.

Zechciejmy, pociągnięci prawdą o paschalnej wierze Maryi, naszej Przewodniczki po drogach wiary, poszukać w głębi swojego serca radości, która należy do zwycięstwa Ukrzyżowanego. Zapewne pomoże w tym najnowszy numer „Zeszytów Maryjnych”.